ölümden sonra hayat: Güne Güzellik

3 Mayıs 2011 Salı

Güne Güzellik

bir turgut uyar güzelliği
böyle güzel şeyler var hayatta
yeditepe istanbul gibi
fırat tanış gibi
olcay gibi
ali gibi
yusuf, ömer, ali
hangi birini saysam
siz en iyisi diziye bir göz atın...!

şiir: turgut uyar -kırlardan geliyorlar-

Yeditepe İstanbul - Bölüm 17 - Yusuf Olcay'a... bklvideo

8 yorum:

Parpali dedi ki...: Ne güzel şeyler hatırlatıyorsun bana. Kendin gibi güzel şeyler ;); 3 Mayıs 2011 11:23
siyah karabatak dedi ki...: yüzümü gülümseten kadın;)
hatırlamak gerek bazen...; 3 Mayıs 2011 12:49
MeRiÇ dedi ki...: Güne büyük bir güzellik geldi ;); 3 Mayıs 2011 15:32
siyah karabatak dedi ki...: umarım birlikte yeteriz dünlerdeki ve günlerdeki güzellikleri çoğaltmaya...
:); 3 Mayıs 2011 16:42
matias dedi ki...: gecenin iklimi deisti
bi an oldugum yerden cok uzataymısım gibi hissettirdi..
ozlem duyulana tebessum ederek kosma istegide cabası..; 3 Mayıs 2011 18:23
siyah karabatak dedi ki...: özlem matias böyle geliyor işte sormadan etmeden...
koş bence vakit az biliyosun.; 4 Mayıs 2011 01:57
beenmaya dedi ki...: bazen unutuyormuş gibi yapsak da günlerin ağırlığından varlar işte. hala güzel şeyler, güzel insanlar var. hala umut var...; 4 Mayıs 2011 02:12
siyah karabatak dedi ki...: hala güzel insanlar var mesela siz iyi ki varsınız hepiniz...!
umudun bir adı da bu işte...; 4 Mayıs 2011 03:31

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

hayat ve alıntılar

Yaşamın daha doğrusu yaşamın ortasında, tüm özlemlerimin doyumsuz kaldığını nasıl da algılıyorum. Ama artık yorulmaksızın aramak yok. Aranan yaşantılar arandı. Yaşandı. Bir kısmı gömüldü. Yeniden toprak oldu. Canlılıklarını duyduğum, canlılıklarını birlikte bölüştüğüm birtakım insanlar gitti. Onlar adına, onları da özlemek, onlar için özlemek, onlar için de sevmek. İnsan yaşamının mutlak en önemli olgusu sevilen bir insanı özlemek, istemek. Onun yanındayken de özlemek, istemek. Oysa yaşam genellikle insanın bir başına kalması. Uykuda. Uykuyu araken. Derin uykuların ötesinde bile zaman zaman düşünde sezinlemiyor mu insan bir başınalığın çaresizliğini?

Tezer Özlü

her anı ölüdür,

şimdi sen de bir anısın. sen de ölüsün. her zaman benimle birlikte olan, birlikte taşıdığım, yaşadığım sözcüklerime dönmem gerek. sözcüklerim olmadan o gökyüzüne nasıl dayanabilirdim. o caddeye, o geceye, gecelere, uykuyla uyanıklık arasında öylesine yatıp uyuyamadığım için sinirlendiğim ve her şeyi düşünüp, kalkıp düşündüklerimi sözcüklere çeviremediğim gecelere. ya da uykunun ölümsü derinliğinde var oluşumuzun küçüklüğünü algıladığım gecelere. bu yaşam, beni ancak içimde esen rüzgârları, içimde seven sevgileri, içimde ölen ölümü, içimden taşmak isteyen yaşamı, sözcüklere dönüştürebildiğim zaman ve sözcükler, o rüzgâra, o ölüme, o sevgiye yaklaşabildiği zaman dolduruyor. başka hiçbir şey. t.ö.