Begonyalar büyüten eski alışkanlık, yalnızlık senin o konuşkan kuşun" behçet aysan
pazar kahvaltısından sonra ilk kez
balkona çıktım çiçekleri suladım
severmişim meğer
yeni farkettim
bir kelebek girdi odama
öptüm yalnızlığı alnından
gitmenin kaç çeşidi vardı? kaç şiir kaç öykü yazılabilirdi içinden gitmek/kalan geçen?
elimdekilerin daha kaçını alacaksın ey şehir?
avucumdaki son gölgeyi sana bıraktım
biraz ışık ver yeter!
gökten bulutları indirdik yere
yadırgamadılar da
unuttuk kuşların kanatları olduğunu
oysa
nasıl da bağımlılardı göğe!
onlar bile özgür değildi işte
kuzgunduk
siyah ve karanlıktık ama hep şendik
kuzgunlar ölür mü gülmekten
biz öldük(!)
her şey geçti, gitti...
biz, eşikteki öpüş, aylar önceki gülüş,
bütün seslerimiz, kavuşmalarımız,
üstümüze üstümüze uçan o kırlangıç
her şey geçti
yine hayat kaldı
ve
"hayat kısa
kuşlar uçuyor"
ps: yazının şarkısı ezginin günlüğü: kuşlar da gitti.
foto: tumblr
8 yorum:
Uzun süre ses soluk çıkarmadığına değmiş..
Ama boşluktur biraz da
bir kuşu biçimleyen
demiş Metin Altıok.
Biz bu kadar kuş olmaya özenirkenbu boşluklar, boşuna değildir belki de?
@avram: teşekkür ederim, hep değsin inş. :)
@parpali: umarım boşuna değildir:/ yoksa kötü...
boşuna değil yitirilen gölgeler... boşuna değil bu yalnızlık,
hiçbirşey boşuna değil,
üzerine üzerine uçan o kırlangıç biliyor herşeyi, ve göremediklerimizi görüyor o kuşun kanadı, ve bazen ölü bulur aşk bizi, bir çatıda, çatıya düşmüş bir kuşun kanadında gizli öykümüzü bulur... ve ihtiyacı yoktur bazen öykülerin kahramanlara, o olmadanda büyür... büyür içinde bir aşk, bir kırlangıcın kanatları arasında düş kokusuyla...
bazen de bir pencerede bulur aşk bizi
hiç bir şey boşuna değil...
kırlangıç uçuşu da
...
ah..
ya seni okumak
her cümleni, kelimeni
sine, sindire okumak
hayatın ta kendisi...
iyi ki yazıyorsun!
p.s: ha bir de ben bunu paylaşırım söylemedi deme :))
iyi ki varsın mayam!
nasıl da iyi geliyorsun tam "o anlarda" nasıl anlatamam :/
Yorum Gönder